در ادامه مقاله قبل در مورد رأی اصراری دیوان عالی کشور در این مقاله به بیان بررسی پرونده مذکور در شعبه سوم دادگاه تجدیدنظر و رأی صادره از این دادگاه می‌پردازیم:
در نهایت پرونده به شعبه سوم دادگاه تجدیدنظر استان خراسان ارجاع و این شعبه در تاریخ 20/4/1387 تشکیل و پس از بررسی و ملاحظه برگه‌ها و برنامه‌های پرونده ختم رسیدگی اعلام و طی دادنامه شماره 8709975844300440 مورخ 29/4/1387 و 20/4/1387 با استناد به بند 12 از شرایط ضمن‌العقد به این استدلال که:
منع ازدواج مجدد بدون اجازه زوجه (زن) به عنوان شرط ضمن عقد (بند 12 شرایط مندرج در عقدنامه) به زوج تفهیم و به امضای ایشان رسیده است که به موجب آن به زوجه وکالت با حق توکیل (وکالت دادن) به غیر داده شده تا در صورت ازدواج مجدد زوج به زوجه به نحو مطلق بوده و منصرف به مورد خاص نیست، همچنین دفترخانه بجنورد گواهی نموده که شروط ضمن عقد به زوج تفهیم و مورد توافق زوجین (زن و شوهر) قرار گرفته است و بر اساس ماده 1119 قانون مدنی اشتراط (شرط کردن) شرط ضمن عقد ازدواج تجویز گردیده و واگذاری وکالت از طرف زوج (مرد) به زوجه مطلق بوده و منصرف به موردی خاص نمی‌باشد، همچنین ابراز واضح و صریح زوج مبنی بر ازدواج مجدد بدون کسب رضایت همسر (زن) اول دلالت بر تخلف وی از شرط ضمن در عقدنامه می‌نماید.
بنابراین زوجه حق داشته که با مراجعه به دادگاه خود را مطلقه نماید و با استناد به علم قاضی رأی منطبق و هماهنگ با محتویات پرونده و موازین قانونی تشخیص می‌گردد و موجبی جهت نقض دادنامه (شکستن رأی) فراهم نمی‌باشد، از این‌رو با استناد به ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی ضمن رد تجدیدنظرخواهی حکم بر استواری دادنامه معترض‌عنه (واخواسته) صادر و اعلام نموده است و در نهایت از رأی دادگاه تجدیدنظر به شماره یاد شده فرجام‌خواهی شده است.
طلاق توافقی
بیانیه کمیسیون حقوق بشر اسلامی به مناسبت روز جهانی حقوق بشر
مدارک مورد نیاز برای ثبت ازدواج